«Σαν κι εμένα δεν υπάρχει κανείς» δηλώνει ο Φρανθίσκο Νούνιεθ Ολιβέρα, που στα 112 και πλέον χρόνια του και μετά τον πρόσφατο θάνατο του Ισραηλινού Γίσραελ Κριστάλ, μπορεί πλέον θα θεωρείται ως ο γηραιότερος άνδρας του κόσμου, χάρις σε μία υγιή και ακύμαντη ζωή, που του επέτρεψε να υπερβεί έναν αιώνα βίου.
Τέσσερις μήνες πριν συμπληρώσει τα 113 χρόνια ο ίδιος χαίρεται γι αυτήν την «αναγνώριση», που έχει φέρει στο προσκήνιο τη γενέτειρά του, τη μικρή κονότητα της Μπιενβενίδα των 2.200 κατοίκων, την οποία ποτέ δεν εγκατέλειψε.
Αγρότης το επάγγελμα, ένας απλός άνθρωπος, με μία ήσυχη ζωή και με σταθερές συνήθειες, στις οποίες περιλαμβάνονταν ο περίπατος στους δρόμους της Μπιενβενίδα, ή μία παρτίδα χαρτιά στο μπαρ της γειτονιάς.
Το ωραίο του παρουσιαστικό του χάρισε το ψευδώνυμο του «Μαρτσένα», καθώς διέσχιζε τους δρόμους του χωριού μετά τη στρατιωτική του θητεία με ένα κοστούμι και ένα περήφανο παράστημα, λίγες ημέρες μετά την συναυλία που είχε δώσει ο διάσημος σεβιλιάνος τραγουδιστής φλαμένκο Μαρτσένα το 1926 στην Μπιενβενίδα και είχε κλέψει τα μυαλά των κοριτσιών της περιοχής.
Ο Φρανθίσκο υπήρξε ένας άνδρας με ισχυρό χαρακτήρα, αλλά με καλή καρδιά και στέρεες συνήθειες. Γι’ αυτό ακόμη κι όταν συνταξιοδοτήθηκε συνήθιζε να εργάζεται στα χωράφια του.
Η κόρη του Μαρία Αντόνια, 81 ετών, με την οποία εξακολουθούν να ζουν κάτω από την ίδια στέγη, είναι ο φύλακας άγγελος της υγείας του και τον προσέχει. Η ίδια σημειώνει το εξής:
Μέχρι που ήταν 107 ετών πήγαινε μόνος του περίπατο. Όταν κουραζόταν από τα χαρτιά, πήγαινε στη γωνία και μιλούσε με τον κόσμο, γιατί του αρέσουν πολύ οι συζητήσεις.
Το ίδιο του αρέσει και να μαθαίνει τις ειδήσεις, έτσι όταν στα 98 του χρόνια εγχειρίστηκε για καταρράκτη επέστρεψε στην αγαπημένη του συνήθεια να διαβάζει καθημερινά την εφημερίδα του.
Η εγχείρηση για καταρράκτη και η επέμβαση στα 90 του για την αφαίρεση ενός νεφρού ήταν οι μόνες φορές που επισκέφθηκε το νοσοκομείο, παρά το γεγονός ότι ο Φρανθίσκο είναι πλέον και ο γηραιότερος παλαίμαχος πολεμιστής της χώρας, με δύο πολέμους στις πλάτες του: τον πόλεμο του Ριφ (στη Βόρειο Αφρική) και τον Εμφύλιο.
Η κόρη του αισθάνεται περήφανη που ο πατέρας της έγινε πλέον ο γηραιότερος άνδρας του κόσμου, και μόνον γι’ αυτόν τον λόγο ανέχεται τις πολυάριθμες αιτήσεις των δημοσιογράφων για συνεντεύξεις.
Η οικογένειά του γνωρίζει τον λόγο της μακροβιότητάς του, ο οποίος συνίσταται στο γεγονός ότι «έζησε τη ζωή του ακριβώς όπως την ήθελε, και με τρόπο υγιεινό».
Άλλη παράμετρο αποτελεί το ισχυρό οικογενειακό γονίδιο: ο αδελφός του Λουίς, που ζει στην Αστούριας, είναι 95 ετών, η αδελφή του Χακόβα, που ζει στο ίδιο χωριό, μόλις συμπλήρωσε τα 93.
Η δίαιτά του συνίσταται σε λαχανικά και όσπρια, που ο ίδιος ,καλλιεργούσε στο χωράφι του, λίγο τοπικό κυνήγι της Εξτρεμαδούρα και «ποτέ δεν του έλειψε και το παγούρι με το κρασί, αυτό ποτέ».
Η Αντονία αφηγείται το πόσο θαυμασμό έχει ξεσηκώσει το πρόσωπο του πατέρα της σε όλον τον κόσμο, καθώς λαμβάνει «πολλές επιστολές από ανθρώπους από «τη Γερμανία, την Αυστραλία, τη Νέα Υόρκη και το Μεξικό» που του ζητούν να τους στείλει μία φωτογραφία του.
Όλοι θαυμάζουν «τον Μαρτσένα αυτόν τον τρομερό άνθρωπο», που εξακολουθεί παρά τα 112 χρόνια του να τρώει τα πάντα, με την έλλειψη δοντιών να μην έχει επηρεάσει σε παραμικρό την όρεξή του.
«Ακόμη είμαι εδώ;», «εσείς πως πάτε;» δηλώνει ο υπεραιωνόβιος σε όσους τον επισκέπτονται και εύχονται να μπορέσει ο Μαρτσένα να γιορτάσει με κάθε λαμπρότητα τα 113 χρόνια του στις 13 Σεπτεμβρίου.
